انبه (Mangifera indica)، میوه‌ای گرمسیری است که از جنوب آسیا، به ویژه هند و آسیای جنوب شرقی سرچشمه می‌گیرد. این میوه به دلیل طعم منحصربه‌فرد و رنگ‌های زنده‌اش در سراسر جهان محبوبیت دارد و به عنوان “پادشاه میوه‌ها” شناخته می‌شود. انبه علاوه بر طعم دلپذیر، مشخصات تغذیه‌ای چشمگیری نیز دارد.
ارزش غذایی و فواید سلامتی
انبه سرشار از ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر است و با کالری نسبتاً کمی، منبعی غنی از مواد مغذی به شمار می‌رود. یک فنجان انبه تازه (حدود ۱۶۵ گرم) تقریباً ۹۹ کالری و ۲.۶ گرم فیبر دارد.
این میوه منبعی عالی از ویتامین C است که ۶۷ درصد نیاز روزانه را تأمین می‌کند و برای حمایت از سیستم ایمنی بدن و جذب آهن ضروری است. انبه همچنین حاوی ویتامین A است که ۱۰ درصد نیاز روزانه را پوشش می‌دهد و برای سلامت چشم و پوست مفید است. فیبر آن به بهبود سلامت گوارش کمک کرده و می‌تواند در رفع یبوست و نفخ موثر باشد.
انبه دارای آنتی‌اکسیدان‌هایی مانند بتاکاروتن، لوتئین و زآگزانتین است که از سلول‌ها در برابر آسیب محافظت می‌کنند. این میوه مقادیر خوبی از مس، فولات، ویتامین B6، ویتامین K، منیزیم و پتاسیم را فراهم می‌آورد که پتاسیم و منیزیم آن به حفظ فشار خون سالم و سلامت قلب و عروق کمک می‌کنند.
انواع محبوب انبه
انبه‌ها در انواع مختلفی یافت می‌شوند که هر کدام ویژگی‌های طعم، بافت و رنگ خاص خود را دارند:
انبه آلفونسو: اغلب “پادشاه انبه‌ها” نامیده می‌شود، با بافت خامه‌ای، بدون فیبر و طعم بسیار شیرین و معطر.
انبه آتاولفو (عسلی یا شامپاین): کوچک، کلیوی‌شکل با پوستی زرد و صاف، طعمی کره‌ای و شیرین با بافتی مخملی.
انبه کنت: گوشتی آبدار، شیرین و لطیف با طعم گرمسیری و رگه‌هایی از مرکبات؛ پوست آن حتی در زمان رسیدن کامل نیز ممکن است سبز بماند.
انبه تامی اتکینز: با پوست رنگارنگ (سبز، نارنجی، قرمز) و بافت سفت و فیبردار، طعمی ملایم‌تر و کمی ترش‌تر.
انبه هیدن: طعمی شیرین و ترش با بافتی محکم و فیبردار.
انبه کیت: یکی از بزرگترین انواع انبه، گوشتی صاف و بدون فیبر با طعمی شیرین و تند؛ پوست آن حتی در زمان رسیدگی کامل نیز غالباً سبز می‌ماند.
انتخاب و نگهداری انبه
برای تجربه بهتر، انتخاب انبه رسیده مهم است. به جای رنگ پوست، به نرمی، بو و ظاهر انبه توجه کنید. انبه رسیده با فشار ملایم کمی نرم می‌شود و بوی شیرین و میوه‌ای از ناحیه ساقه آن به مشام می‌رسد. برخی انواع انبه حتی پس از رسیدن کامل نیز سبز می‌مانند، بنابراین رنگ به تنهایی معیار قابل اعتمادی نیست.
انبه‌های نارس باید در دمای اتاق و دور از نور مستقیم خورشید نگهداری شوند تا به آرامی برسند. قرار دادن انبه نارس در یک کیسه کاغذی می‌تواند روند رسیدن را تسریع کند.
هنگامی که انبه رسید، می‌توان آن را برای چند روز در یخچال نگهداری کرد تا تازگی‌اش حفظ شود. انبه‌های بریده شده باید در یک ظرف دربسته در یخچال نگهداری شوند و ظرف ۳ تا ۴ روز مصرف گردند. برای نگهداری طولانی‌مدت، می‌توان انبه را پوست کند، خرد کرد و تا ۶ ماه در فریزر نگهداری نمود.
نحوه آماده‌سازی و لذت بردن از انبه
برش دادن انبه ممکن است در ابتدا کمی چالش‌برانگیز به نظر برسد، اما با چند روش ساده می‌توان آن را به راحتی آماده کرد. یکی از رایج‌ترین روش‌ها، برش دادن انبه از دو طرف هسته صاف آن است تا دو “گونه” گوشتی به دست آید. سپس، روی گوشت هر گونه، برش‌های شبکه‌ای ایجاد کنید، بدون اینکه پوست را ببرید. پس از آن، گوشت را به سمت بیرون فشار دهید تا مکعب‌ها برجسته شوند (روش “جوجه‌تیغی”) و با یک چاقوی کوچک آن‌ها را از پوست جدا کنید. بخش باقی‌مانده انبه که شامل هسته است، هنوز دارای گوشت خوراکی است که می‌توان آن را با چاقو از اطراف هسته جدا کرد.
انبه را می‌توان به صورت تازه میل کرد تا از طعم شیرین و آبدارش لذت برد. همچنین، انبه یک افزودنی عالی برای اسموتی‌ها است که به آن‌ها بافتی خامه‌ای و طعمی شیرین می‌بخشد. تکه‌های انبه را می‌توان به سالاد میوه یا سالاد سبز اضافه کرد تا رنگ و طعم گرمسیری به آن ببخشد.